چرایی عدم تعهد مدیران ورزشی به برنامه‌های استراتژیک

پژوهشگران متعددی بر این باورند که تعهد به برنامه‌های استراتژیک، یکی از عوامل مؤثر در اجرای استراتژی‌ها می‌باشد. نتایج مطالعه پیمان‌فر(1390) در بررسی موانع پیش‌روی پیاده‌سازی استراتژی‌های نظام ورزش کشور نشان می‌دهد عدم تعهد مدیران به استراتژی‌ها مهمترین مانع می‌باشد. لذا با توجه به اهمیت این مقوله در تدوین و اجرای برنامه های استراتژیک در نظام ورزش کشور این پژوهش به روش Q به واکاوی ذهنیت 20 نفر از مدیران عالی ورزش ایران در مورد چرایی عدم تعهد مدیران به این برنامه‌ها پرداخته است. یافته‌های پژوهش که به روش ماتریس همبستگی و تحلیل عاملی بدست آمد حاکی از آن است که 4 نوع تفکر و ذهنیت غالب در عدم تعهد مدیران به برنامه‌های استراتژیک وجود دارد. که غالب‌ترین آن در این پژوهش ذهنیت مدیران شایسته محور نامیده شد. از دیگر الگوهای شناسایی شده در این مطالعه را می توان به الگوی راهبرد محور، چشم انداز محور و محیط محور اشاره نمود. از آنجا که هریک از این الگو ها برگرفته از ذهنیت ها و گویه های مرتبط با خود می باشد می توان امید داشت با بهره گیری مناسب از آن، تعهد بیشتر مدیران ورزشی به برنامه های استراتژیک را شاهد بود.